“Həmin şəxslərə tibbi-psixoloji və sosial dəstəyin göstərilməsi, onların digər xəstə insanlar kimi həkimə daha rahat müraciət etməsi üçün üzərilərindəki “damğa” götürülməlidir. Psixoaktiv maddələrdən istifadə edən şəxslər saxlanılmamalıdır. Hüquq-mühafizə orqanları başa düşməlidir ki, onlar da xəstəliyi olan şəxslərdir”.

“Narkotik asılılığı olan şəxslərə hörmətsizlik edərək, əl-qolunu bağlayıb aparmaq düzgün deyil. Onlar da bizim vətəndaşlarımızdır. Onlara qayğı göstərilməlidir”.

“Yəni həmin insanlar xəstədir və biz o insanın üzərində müşahidə aparırıq ki, sağalana qədər biz sənə qayğı göstərəcəyik. Həmin xəstə biləndə ki, o, dövlət müəssisəsində qeydiyyata düşüb, istər-istəməz narahat olur. Düşünür ki, sağalsa da, artıq qeydiyyatdadır və bundan sonra onu incidə bilərlər. Bu onun valideynlərini də narahat edir”.

“Çəkilişlər etdiyimə, sırf onların həyatları ilə maraqlandığıma görə bilirəm ki, pandemiyada karantin rejimində hər tərəf bağlı idi, heç bir yer işləmirdi deyə, narkotik vasitələrdən istifadə edənlərin sayı çoxalmayıb. Həmin maddələr daha çox yığıncaqlarda, insanların birlikdə olduğu məclislərdə yayılır. O ki, qaldı narkotik vasitələrin qurbanlarına, onlar həmin dövrdə çox əziyyət çəkiblər. Həmin insanlar narkotik vasitələrdən asılı olduğuna görə haradansa alıb istifadə edə bilmirdilər. Onlar bu dönəmdə heç yerə çıxa bilmədikləri üçün kimsə də gətirib maddəni onlara verməyib”.

“Sağalmaq istəyən şəxslər çoxdur, lakin müalicəni tam almadıqları üçün təkrar eyni hallar yaşanır və buna görə də onlarda inamsızlıq, ümidsizlik yaranır. Kim istəyər ki, bütün günü o ağrı ilə yaşasın? Ödənişə gəlincə, əksər reabilitasiya mərkəzlərində aylıq 1500 manat təşkil edir. Müalicə 3 aydan 6 aya kimi davam etməlidir. 1500 manat böyük məbləğ kimi görünə bilər, amma asılılığı olan insanın 1 günlük qeyri-leqal maddəyə olan xərcini minimum 40 manatdan hesablasaq, aya 1200 manat pul edir. Bu, hələ minimum xərcdir”.