Xəbər verdiyimiz kimi, mədəniyyət naziri Adil Kərimli 2 Avqust Milli Kino Günündə Xalq artistləri Rasim Balayev və Şəfiqə Məmmədovanı nazirliyin fəxri diplomları ilə təltif edib. “Yeni Müsavat” bu və digər mövzular ilə bağlı Rasim Balayevin təəssüratlarını öyrənməyə çalışıb. Regionxeberlericom.az DİA.AZ-a istinadən həmin müsahibəni təqdim edir:

- Rasim müəllim, təltif olunduğunuz üçün sizi təbrik edirik. Daha bir kino gününü geridə qoyduq. Bir aktyor kimi özünüzə, kinematoqrafçılara, ümumilikdə milli kinomuza nə arzulayırsınız?

- Bu, reallıqdır ki, bu gün kinomuz günün tələblərinə, tamaşaçıların zövqünə uyğun deyil. Amma belə başa düşürəm ki, o demək deyil ki, artıq Azərbaycan kinosu artıq bitib. Olur ki, hər bir sənətin müəyyən səbəblər üzündən tənəzzül dövrü olur. Fikrimcə, kinomuz indi həmin dövrü yaşayır. Lakin inanıram ki, istedadlı gənclərimiz var, yaxşı filmlər çəkiləcək və Azərbaycan kinosu öz yolunu davam etdirib tamaşaçıları sevindirəcək.

- Bu gün televiziyalarda yayımlanan filmləri izləyəndə, bir tamaşaçı və aktyor kimi, sizdə hansı təəssüratlar yaranır?

- Mən, ümumiyyətlə, o filmlərə baxmıram, izləmirəm...

- Bir ağrılı məqamımız da var. Ermənilər bu günlərdə daha bir film çəkib, dünyaya öz uydurmalarını sırımağa çalışırlar. Filmdə guya xəstə erməni uşağı müalicə almaq üçün Qarabağdan çıxa bilmir, səbəb isə, guya ki, Azərbaycanın onları blokadada saxlamaqlarıdır. Kadrlardan da anlaşılır ki, bu dəfə də keyfiyyətli film ortaya qoyacaqlar. Bəs niyə qalib Azərbaycan öz həqiqətləri, qalibiyyəti, Qarabağ müharibəsi haqqında hələ də ortaya bir film qoya bilmir? Səbəb nədir?

- Səbəb çoxdur. Əsas səbəblərdən biri budur ki, yaxşı ssenari yoxdur, kifayət qədər vəsait lazımdır və sairə. Ümumiyyətlə isə, adətən müharibə filmləri müharibədən bir neçə il sonra yaranır. Məsələn, İkinci Dünya müharibəsindən illər sonra ortaya sanballı müharibə filmləri çıxmağa başladı. Əslində biz ön cəbhəyə operatorlar göndərməli idik ki, xronikalar çəksinlər. Çəkdilərmi? Bizim igid oğlanlarımızın müharibədəki şücaətlərini həmin xronikalardan götürmək olardı.

Qeyd etdiyim kimi, müharibə ilə bağlı bədii filmlər illər sonra yaranır, yəqin ki, bir neçə ildən sonra, bəlkə də bu ildən və yaxud gələn ildən filmlər çəkilər. Gördüyünüz kimi, bizim Qarabağ məsələmiz hələ də həll olunmamış qalır, həlli daima uzanır. Sülh müqaviləsi ətrafında siyasi oyunlar, təxribatlar gedir. Ona görə də hələ vaxt lazımdır ki, ssenaristlər bir qədər fikirləşsinlər, yazsınlar. Yəni müharibə filmi o dəqiqə yaranmır.

- Rasim müəllim, siz “Dədə Qorqud”, “Babək” filmlərində döyüş səhnələrində iştirak etmiş aktyorsunuz. Ona görə bu sualı vermək istərdim ki, indi ona bənzər döyüş səhnələrini Şuşada çəkmək, vətən oğullarımızın orada göstərdikləri şücaəti kinolaşdırmaq məgər bu qədər çətindir?

- Əlbəttə ki, döyüş səhnələrinin çəkmək öncə fiziki cəhətdən çətindir... Şuşada olanda mənə göstərdilər ki, igidlərimiz ağır yüklərlə keçilməz sıldırım qayaları keçib, düşmənə qalib gəliblər. Təsəvvür edin, adam adi halda, yüksüz o sıldırım qayaları çıxa bilməz, amma əsgərlərimiz silah-sursatla qayaları fəth edib, düşmənə qalib gəlib. Bu, ağlasığmaz, böyük qəhrəmanlıqdır! Bizim indi borcumuzdur ki, bunu çəkək, ekranlara daşıyaq.

- Arzulayırsınızmı ki, yenidən qəhrəmanlıq filmi çəkilsin, siz də dəvət alasınız, aktyor kimi öz obrazınızı yaradasınız?..

- Əlbəttə ki, indi mənim elə bir yaşımdır ki, əsgər obrazını yarada bilmərəm. Amma hansısa rəhbər, komandir rolunu oynaya bilərəm. O ki qaldı arzuya, bəli, çox arzulayıram ki, nə qədər ki, sağam, Qarabağ mövzusunda film çəkilsin, mən də o filmdə oynayım.

- Artıq kino ittifaqları da birləşdi. Bununla da ümidlər var ki, bəlkə bundan sonra milli kinomuz yenidən dirçələ bilsin.

- Mən də buna güman edirəm. Ümumiyyətlə, kino ittifaqlarının birləşməsi, bir olması yaxşı əlamətdir. Lap əvvəldən deyirdim ki, ölkədə bir dənə kino ittifaqı olmalıdır. Kiçik bir ölkədə iki kino ittifaqının olması absurd idi. O ki qaldı filmlərə, qeyd edim ki, film çəkilişləri ilə birbaşa Mədəniyyət Nazirliyi məşğul olacaq. Və təbii ki, kino ittifaqımız çəkiləcək filmlərə öz töhfələrini verəcək.

- Sizin də qeyd etdiyiniz kimi, hər kəs bildirirdi ki, ölkədə iki kino ittifaqının olması absurddur və nəhayət ki, hər kəs bir ittifaq ətrafında birləşdi. İndi isə hər kəsi bir sual düşündürür - bəs ittifaqa rəhbər kim olacaq? Rasim Balayev bu vəzifəni sona qədər daşıyacaq, ya yeni seçim olacaq?

- Hələ ki, bu barədə bilmirəm. Yəqin ki, yeni seçki olacaq. Ümumiyyətlə, bizim nizamnamədə Kino İttifaqının ali orqanı qurultaydır. Yəni rəhbərliyin dəyişməsi və sairə, qaydalar çərçivəsində keçirilir. Bir daha qeyd edirəm, bu məsələnin hansı şəkildə olacağını indidən deyə bilmərəm, amma mənə elə gəlir ki, seçki yolu ilə həll ediləcək. Bunu gələcək göstərəcək.

- Xeyli sayda aktyor və aktyorlarımızın dünyasını dəyişərkən yaşayış şəraitlərinin yaxşı olmadığını gördük. Və yaxud hansısa dəyərli sənətkarımızın nimdaş paltarda, amma heç bir istedadı olmayan şou-biznes nümayəndələrinin bahalı geyimlərdə, maşınlarda gəzdiyinə, villalarda yaşamasına şahidlik edirik. Sizcə, səbəb nədir? Niyə qardaş Türkiyədə olduğu kimi, bizdə də dəyərli sənətkarlar haqq etdikləri yaxşı şəraitlə təmin oluna bilmirlər? Səbəb özlərindədir, yoxsa...

- Mən də bunun səbəbini bilmirəm. Bizim kütlə şou-biznesdə olan adamları məclislərinə çağırıb, başına 4-5 min manat pul səpir, onlar da qudurur, elə bilirlər ki, sənətkardırlar. Halbuki sənətin heç qapısını açmayıblar, bilmirlər nədir sənət, bunu görməyiblər. Doğrudur, son vaxtlar aktyorların maaşları artırıldı. Amma maaşla birgə bazarda qiymətlər, bahalıq da artdı. Əksəriyyət də olmasa, bir sıra teatr aktyorları Prezident təqaüdü və sairə alır, amma bu, yetərli deyil.

Seriallara çəkilən aktyorlara da simvolik pullar verilir. Hər kəs bilir ki, serialı təşkil edən təşkilatçılar, prodüserlər sponsorlardan kifayət qədər yaxşı pul alır, villaları, yaxşı şəraitləri var, amma aktyorlara 50, uzağı 100 manat pul verirlər. Problemin səbəblərindən biri də budur. Sənətə gərək qiymət verilsin.

- Sağlamlığınız necədir? Özünüzü hazırda necə hiss edirsiniz?

- Yaxşıyam, çox sağ olun. Bir az ayağımda problemlər var, həkimlər evə gəlib onun müalicəsi ilə məşğul olurlar. Deyim ki, yavaş-yavaş düzəlməyə doğru gedir. O vaxt atdan yıxılmışam, ona görə də belimdə problemlər yaranıb və sol ayağıma təsir edir.

- Filmdə, ya real həyatda atdan yıxılmışdınız?

- Əlbəttə ki, filmdə. Real həyatda ata minməyi neynirəm ki. Doğrudur, kadrlarda yoxdur, amma “Dədə Qorqud”, “Babək” filmlərində, hətta Türkiyədə filmə çəkilərkən atdan yıxılmışam. Həmin vaxtlar problem özünü büruzə vermirdi, ara-sıra ağrılar olsa da, keçib gedirdi. Lakin 60 yaşdan sonra problemlər özünü ciddi şəkildə göstərməyə başladı. Qeyd etdiyim kimi, müalicələr gedir, fizioterapiya aparılır, görək nə olur...