"Mən Azərbaycan və Ermənistan jurnalistlərinin qarşılıqlı səfərlərindən müsbət nəticə gözləmirəm". Bu sözləri Beynəlxalq Münasibətlərin Təhlili Mərkəzinin (BMTM) sədri Fərid Şəfiyev Brüsselə səfərindən sonra keçirilən mətbuat konfransında deyib. O, tamamilə haqlıdır. F.Şəfiyev həm də ona görə haqlıdır ki, erməni tərəfi jurnalistlərin səfəri ilə bağlı, sanki bir tamaşa təşkil etdi.

"Düşünürəm ki, rəsmi kanalların təsiri olmadan, “xalq diplomatiyası”nın Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həllində heç bir təsiri ciddi olmayacaq" – deyə o bildirib. Bu da tamamilə həqiqətdir.

Münaqişəli tərəflərin hər biri səfərdən sonra öz ölkələrinə qayıdarkən, orada olan reallıqlara əsaslanır. Sadəcə, erməni jurnalistlər, hətta öz daxillərində anlasalar da, Azərbaycan torpaqlarının öz dövlətləri tərəfindən işğal edildiyini qəbul etsələr də, işğalın davam etməsinin sülhə doğru addımlar atmaqdan daha çox mənfi tərəflərinin olduğunu başa düşsələr də, bunu açıq şəkildə bildirmirlər. Çünki cəmiyyətdəki əhval-ruhiyyəni bilirlər və cəmiyyət tərəfindən xain hesab edilmələrini istəmirlər.

Üstəlik, jurnalistlərin və ya hüquq müdafiəçilərinin mövcud status-kvonun dəyişdirilməsi ilə bağlı heç bir imkanları yoxdur. Erməni işğalçı qüvvələrinə ölkəmizin işğal olunmuş ərazilərini tərk etmələrini əmr edə bilməzlər. Qarabağ separatçılarının mövqeyini dəyişmək iqtidarında deyillər. Onlar, ümumiyyətlə heç nəyə qadir deyillər. Və bu, açıq-aşkar bir reallıqdır.

Buna görə də, "xalq diplomatiyası"na dair bütün iddialar riyakarlıqdan başqa bir şey deyil. Ermənistan tərəfindən girov götürülmüş və işgəncələrə məruz qalan Dilqəm Əsgərov və Şahbaz Quliyevin hələ də əsirlikdə olduğu bir şəraitdə "xalq diplomatiyası"nın heç bir faydası yoxdur və ola da bilməz.

Ümumiyyətlə, rəsmi Yerevanın mövqeyində yeni nələr var? Demək olar ki, heç nə. Buna görə də, Ermənistan və Azərbaycan rəhbərliyinin Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin həlli yolundakı köklü şəkildə ziddiyyətli fikirləri qarşısında "xalq diplomatiyasının" heç bir faydası yoxdur və ola da bilməz. Mən əminəm ki, Azərbaycanın yüz dəfə haqlı olmasına baxmayaraq, ərazi bütövlüyümüzün bütün dünya tərəfindən tanınmasına və qondarma "DQR"in tanınmamasına baxmayaraq, bütün bunlar bir qarış torpağın sülh yolu ilə geri qaytarılmasına kömək etməyəcək. BMT-nin 4 yox, 24 qətnaməsi də olsa, erməni yaraqlıları torpaqlarımızdan çıxmayacaq.

Vəziyyəti dəyişdirməyin yeganə yolu təcavüzkarı hərbi yolla sülhə məcbur etməkdir. Bəli, hər iki tərəfdən itki olacaq. Bəli, qan və göz yaşları axıdılacaq. Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsinin mövcudluğundan dividend əldə etməkdə maraqlı olan qüvvələr yalnız bunun üzərində oynamağa çalışırlar. Onların mənfəətləri sadə və başadüşüləndir - münaqişənin olması həm Bakıya, həm də Yerevana eyni vaxtda təzyiq göstərməyə kömək edir.

Əksinə desək, münaqişənin həlli onları “moderator” rolundan məhrum edəcək. Rollarda fərqli fikirlər təklif etmək çox asan və rahatdır. O cümlədən, "xalq diplomatiyası" çərçivəsində sıx əlaqələrə, qarşılıqlı güzəştlərə çağırış və bununla da işğalçı ilə işğala məruz qalan arasında bir bərabərlik işarə qoyulur. Bu mövqenin çox sadə bir adı var. Bunlar bədnam “ikili standartlar” deyil, Ermənistanın siyasətinə aşkar şəkildə dəstək olmalarıdır. Özü də işğalçı kimi çıxış edən bir ölkəyə çevrilməsində təəccüblü heç bir şey yoxdur. //ayna.az//


Paylaş: