“İcra başçısı Mehdi Səlimzadənin üstünə dərdini, problemini danışmağa gedəndə, ağlayır ki, bizdə pul yoxdur. Mən birinci qrup gözdən əlilliyə görə aldığım pensiyanın bir hissəsini onunla paylaşmağa hazıram, gəlsin aparsın”. DİA.AZ-ın məlumatına görə, Göyçay şəhər sakini, Məhəmmədəmin Rəsulzadə küçəsi, ev 44 ünvanında yaşayan birinci qrup gözdən əlil Füzuli Məmmədov belə deyir.

Ev probleminə görə mətbuata daha öncə də müraciət edən şikayətçi söyləyir ki, bir il ərzində yuxarı instansiyalara yazdığı şikayət məktublarına müsbət cavab almayıb: “Bir ildə evim daha da qəzalı vəziyyətə düşüb. Tavan tamamilə çöküb, divarlar şişib. Yağış yağanda, uşaqlar evin içərisinə qab düzürlər. Qarşıdan payız-qış gəlir. Yağıntılar başlayacaq. Mən suyun içində yaşayacağam? 2017-ci ildən bu yana müraciət edirəm, heç kim şikayətimə baxmır. Dəfələrlə ölkə başçısı İlham Əliyevə, Birinci vitse-prezident Mehriban Əliyevaya məktub yazmışam. Gözlərim görmür, pensiya ilə dolanan adamam. Evim elə bir vəziyyətdədir ki, qonaq qəbul edəndə xəcalət çəkirik. Göyçay Rayon İcra Hakimiyyəti də deyir ki, vətəndaş özü evini təmir etməli, tikməlidir. Düzdür, mən də vətəndaşam, amma mən birinci qrup gözdən əliləm. Aldığım təqaüd də məni heç cür təmin etmir. 350 manat pulla mən nə edə bilərəm?”.

Füzuli Məmmədov bu il iyunun əvvəlində Fövqəladə Hallar Nazirliyinin qaynar xəttinə zəng edib. Evinin qəzalı olması ilə bağlı məlumat verib: “Nazirliyə evimin vəziyyəti ilə bağlı məlumat verdim. Dedilər ki, şikayətinizi qeydə aldıq. Üzərindən bir ay keçdi, amma heç bir xəbər çıxmadı. İyulun 14-də yenidən qaynar xəttə zəng etdim. Ad-soyadımı deyən kimi ev şikayətinə görə zəng vurduğumu bildilər. Soruşdum ki, bəs nəyə görə gəlib, evə baxmırsınız? Dedilər ki, biz evlərə baxış keçirmirik. Bununla bağlı rayon icra hakimiyyətini məlumatlandırmışıq. Göyçay Rayon İcra Hakimiyyətini məlumatlandırmağın heç bir mənası yoxdur. Çünki bu qurum 2017-ci ildən bu yana mənim müraciətimə baxmır. Bu ev təxminən 1950-ci ildə kərpicdən tikilib. Yetmiş ilə yaxındır, yaşayış var. Belə çıxır ki, sabah ev qəfil üstümüzə uçsa, heç kim bundan narahatlıq keçirməyəcək? Qəza, böyük faciə baş versə, kim cavabdeh olacaq? İnsan həyatına bu qədər laqeyid yanaşmaq olmaz”.

Füzuli Məmmədovun oğlu Nurlan Məmmədov deyir ki, həyatları təhlükə qarşısındadır: “Bizdə küçənin qarşısında xırda su bərələri olur. Bərələrdəki su daşanda, divar torpaqdan olduğu üçün su evə keçir. Nəticədə divarlar sudan, nəmişlik çəkməkdən şişməyə başlayır. Divarlar tamamilə qabarıb. Bayır tərəfdən isə həmin hissədə dərin çökək yaranıb. Ev hər an uça bilər. Tikili daşdan olsa, borc-xərc edib, düzəldərəm. Lakin kərpic və palçıqdan olduğu üçün tamamilə sıradan çıxıb. İcra hakimiyyətindən deyirlər ki, digər obyektlərdən çıxan köhnə tikinti materiallarını veririk, evi təmir edin. Köhnə tikinti materialları mənim nəyimə lazımdır? Rayon icra hakimiyyəti başçısı aparatının hüquq şöbəsinin müdiri Samir Xəlilov dedi ki, bu işə konkret olaraq, Prezident İlham Əliyev və Birinci vitse-prezident Mehriban Əliyeva baxır. Bildirdi ki, bizə göstəriş verildiyi təqdirdə tikinti işi apara bilərik. Yəni yuxarıların razılığı olmalıdır. Prezidentdən evimin tikintisi üçün pul ayrılmağını istəyəcəyəmsə, icra hakimiyyəti kimi bir qurum mənim nəyimə gərəkdir? Prezidentə məktub yazırıq, icra hakimiyyətinə yönləndirir. Onlar da evə yalandan baxış keçirib, sonra gedib, məktub yazmışdılar ki, vətəndaşın evi yaxşı vəziyyətdədir. Şikayəti həll etmək əvəzinə, məsuliyəti bir-birinin üzərinə atırlar. Bir nəfər yaxın durub demir ki, mən sənə kömək edəcəyəm”.

“Əgər evimizi tikmirlərsə, heç olmasa, atamı əlillər üçün nəzərdə tutulan mənzillə təmin etsinlər”, - Nurlan Məmmədov deyir: “Mənim 26, bacımın isə 29 yaşı var. Atam nə mənim, nə də bacımın üzünü görüb. Bundan ağır gözdən əlillik olar? Burada da hansısa kateqoriya var ki, buna ev düşür, sən isə get, sənə ev yoxdur? Müraciət etmişəm, demişəm. Cavab da bu olub ki, bu, bizim problemimiz deyil. Bəs yaxşı, bu kimin problemidir? Əlilərə ev verilirsə, atam niyə kənarda qalıb? Niyə onu siyahıya almırlar? Atam gecə ilə gündüzü ayırd edə bilmir, adicə işığı seçmir. Gözlərinin görməməyi fiziki hərəkətini məhdudlaşdırır. Bu da çəki artımına səbəb olur. Sonuncu dəfə çəkisini ölçdük, 140 kilodan ağır gəldi. Başqa yan xəstəlikləri də var. Bu şərtlər altında həm də şəraitsiz qəzalı evdə yaşamağı həyatına təhlükə yaradır. Bugünlərdə yağış yağdı. Hərənin əlində bir vedrə evin içində oyan, bu yana qaçırdıq. Bilmirdik ki, vedrələri tavandan axan hansı suyun altına qoyaq. İcra hakimiyyətində işləyənlərin evlərinə, maşınlarına baxın. Guya dəbdəbəli evi, lüks maşını 300-500 manatla alıblar? Çox xahiş edirəm, bizim ev problemimizə əncam çəkilsin”.








Paylaş: