Fransa senatı, Belçika, Niderland, hətta cırtdan Lüksemburqun parlamentləri azmış, indi də UNESCO kimi nüfuzlu təşkilat Azərbaycana münsibətdə qərəzini gizlətmir.

30 il ərzində Azərbaycan dəfələrlə UNESCO-ya müraciət edərək işğal olunmuş ərazilərimizdə məscidlərimizin və tarixi abidələrimizin işğalçı Ermənistan tərəfindən dağıdıldığını, erməniləşdirildiyini bildirib. Lakin UNESCO bir dəfə olsun çağırışlara cavab vermədiyi halda, son dövrlər ölkəmizə missiya göndərmək istəyini dilə gətirir, erməni kilsələrinin təəssübünü çəkir, Bakıya tənqidi mövqedən yanaşır.

Xüsusən də təşkilata fransız rəhbər seçiləndən sonra Azərbaycanla münasibətdə aşkar qərəz hiss olunur.

Halbuki 2010-cu ildə UNESCO-nun baş direktoru olan İrina Bokova Azərbaycana rəsmi səfər etmişdi, münasibətlər yüksək səviyyədə idi.

Yeni rəhbər Odre Azuley gələndən sonra isə Azərbaycana münasibətdə xüsusi qərəz görünür. Prezidentin köməkçisi - Prezident Administrasiyasının Xarici siyasət məsələləri şöbəsinin müdiri Hikmət Hacıyev də müsahibəsində bildirib ki, rəsmi İrəvan indi “timsah göz yaşları tökmək” və siyasi möhtəkirliklə məşğul olmaq əvəzinə, UNESCO missiyasına nəyə görə imkan vermədiyinə aydınlıq gətirməlidir. Onun sözlərinə görə, UNESCO da bu məsələdə prinsipiallıq, qətiyyət nümayiş etdirməyib, hətta bəyanat belə verməyib: “Ermənistanın törətdiyi vəhşiliklər, vandallıq, talançılıq barədə son aylarda dünya mediasında çoxsaylı məlumatlar getdi, reportajlar hazırlandı. UNESCO Ermənistanın bu qanunsuz əməllərinə adekvat reaksiya verməli və bunları pisləməlidir. Lakin paradoksal odur ki, həm Vətən müharibəsinin gedişatı zamanı, həm də ondan sonra UNESCO anlaşılmaz, reallıqdan uzaq və yanlış istiqamətdə olan bir sıra bəyanatlarla çıxış etdi. Bugünlərdə isə UNESCO-nun Baş direktorunun müavini missiya ilə bağlı Azərbaycandan cavab gözlədikləri barədə açıqlama verib.

İlk növbədə, bildirmək istərdim ki, bu açıqlamanın məzmunu və tərzi Azərbaycan tərəfi üçün qəbuledilməzdir və açıq-aşkar qərəzli mahiyyət daşıyır. Azərbaycan multikultural və tolerant ölkə olaraq öz ərazisində yerləşən bütün mədəni, dini abidələrin qorunmasını təmin edir. İstər müsəlman abidəsi olsun, istər yəhudi, istərsə də xristian. Elə təkcə bir fakt - bu yaxınlarda Qəbələnin Nic qəsəbəsində yerləşən Müqəddəs Məryəm Ana Alban kilsəsinin Heydər Əliyev Fondu tərəfindən əsaslı şəkildə bərpa edilməsi bunun bariz nümunəsidir.

UNESCO və bəzi dövlətlərin Azərbaycanın qələbəsindən sonra missiya məsələsini qabartmaları bizdə bir sıra suallar doğurur. Bəs əvvəllər niyə UNESCO missiya göndərmirdi? İşğal edilmiş Azərbaycan ərazilərində məscidlər dağıdılanda, orada donuz, inək saxlanılanda UNESCO buna niyə reaksiya vermirdi?! Cənab Prezidentin qeyd etdiyi kimi, elə çıxır ki, məscidi dağıtmaq olar?!

Amma ortada heç bir əsas olmadığı halda işğaldan azad edilmiş ərazilərdəki xristian abidələrinin taleyi bəzilərini, o cümlədən UNESCO rəhbərliyini “yaman narahat edir”. Bir daha vurğulamaq istərdim ki, biz ölkəmizdə olan bütün dinlərə aid abidələrə böyük hörmətlə yanaşır və onları mühafizə edirik. Lakin UNESCO-nun reaksiyasından belə təəssürat yaranır ki, sanki xristian abidələri müsəlman abidələrindən daha önəmlidir. Bu, onu göstərir ki, mənsubiyyətindən asılı olmayaraq bütün dini, mədəni abidələr qorunmalı olduğu bir halda, UNESCO və bəzi siyasi dairələr tərəfindən açıq-aşkar dini zəmində ayrı-seçkilik edilir. Bütün bunlar siyasi riyakarlığın və ikili standartların bariz nümunəsidir".

Amma məsələ təkcə UNESCO deyil, onun rəhbərinin fransız olması ilə bağlıdır. Mərkəzi qərargahı Fransada olan UNESCO-nun tutduğu mövqenin nədən qaynaqlandığı aydındır.

44 günlük müharibədə həmsədr ölkə Fransa, onun prezidenti Emmanuel Makron heç bir balans gözləmədən ermənilərin tərəfini saxladı. Makron açıq şəkildə Ermənistanı dəstəklədi, hətta Azərbaycanı təcavüzkar adlandırmaqdan belə çəkinmədi. Müharibədən sonra isə Fransa senatı Qarabağdakı qondarma respublikanı tanımaq barədə qətnamə qəbul etdi. Sözsüz ki, o əski parçasının heç bir hüquqi qüvvəsi, təsiri yoxdur. Lakin UNESCO-nun bizə qərəzi də məhz Fransanın siyasətinin tərkib hissəsi kimi görünür. Fransız təşkilat rəhbəri içindəki ermənipatiyanı gizlətmir. Ümumiyyətlə, fransızlar harada varsa, orada erməniyə işləyirlər, Azərbaycana qarşı qərəzlərini göstərirlər. Bu, Fransa kimi Avropa nəhənginə yaraşmır.

Bu mövzuda fikirlərini bizimlə bölüşən Bakı Politoloqlar Klubunun rəhbəri Zaur Məmmədov “Yeni Müsavat”a bildirdi ki, beynəlxalq təşkilatların sədrlərinin hansı ölkələri təmsil etməsi, baxış bucaqları həmin quruma təsir edir.

Onun sözlərinə görə, Azərbaycanla UNESCO əlaqələri hər zaman sıx olub: “Amma müharibədən bəri UNESCO obyektivliyini pozur, ikili standartlardan çıxış edir. Ona görə çox haqlı olaraq Hikmət Hacıyev faktlara söykənərək UNESCO-nun qərəzli siyasəti haqda açıqlamalar verib. Azərbaycan nəinki xristian, yəhudi icmaların kilsələrini, dini abidələrini qoruyur, bərpa edir, eyni zamanda Fransada, xüsusən İtaliyada dini muzeylərin, kilsələrin bərpası istiqamətində addımlar atıb. Belə olan halda UNESCO-nun Azərbaycanı tənqid etməsi təəccüb doğurur”.

Z.Məmmədovun fikrincə, əgər O.Azuley müxtəlif dini abidələr haqda narahatdırsa, o zaman Ermənistana getsin, müsəlman abidələrinin yox edilməsini araşdırsın: “İrəvanda yalnız bir məscid qalıb, qalanları dağıdılıb. UNESCO yaxşı olar ki, Füzuliyə, Zəngilana, Ağdama gedib baxsın, ermənilərin vəhşiliyini görsün, məscidlərin tövləyə çevrilməsinə gözlərini açıb şahid olsunlar. Ümumiyyətlə, fransız sədr Makron kimi erməni xalqının yox, Fransa xalqının maraqları ilə məşğul olmalıdır. Bu cür şəxslər ifşa olunmalıdır.

Çünki fransız xalqının səsini alandan sonra erməni diasporasının təsiri altına düşüb korrupsiyaya bulaşırlar. Üstəlik, UNESCO-nun nüfuzuna vurduğu ziyan haqda fikirləşməlidirlər".


Paylaş: