Rəsmi Bakı bu gün 3 cəbhədə ciddi savaş aparır. Özü tək-tənha... Doğrudur, ara-sıra qardaş Türkiyənin resursları da daımıza yetir. Amma əsas hədəf də bizik, hücum edən, müdafiə olunan, güc sərf edən də...

1-ci cəbhə Rusiya ilədir. Burada qardaş Türkiyənin müəyyən araçılığı hiss olunsa da, rəsmi Bakının Ankaradan daha yaxşı rusca danışa bilməsi, köhnədən ruslara bələd olması faktorları da var və bu səbəbdən vəziyyətin heç də bəzilərinin iddia etdiyi kimi olmadığını demək lazımdır. Açıq deyilməlidir ki, Prezident İlham Əliyev Putinlə "dostluğunu" bir əlində çomağını tutaraq davam etdirir və bu münasibətlərdə hər şey qarşılıqlıdır. Birtərəfli "heyranlıq" dövrü Azərbaycan üçün çoxdan geridə qalıb...

2-ci cəbhə İranladır. Bu məsələdə də qardaş Türkiyə və eləcə də qardaş Pakistan bir faktor kimi, təsiredici şərt kimi varlar... Amma açıq dəstək ifadəsi İsrail və ABŞ-dan verilir və Azərbaycan da öz tarixi torpaqlarının bərpası üçün yarana biləcək cüzi şansı belə dəyərləndirməyə hazır olduğunu nümayiş etdirib. Bu gün Prezident İlham Əliyevin təkrarən bu barədə danışması belə fikir yaratdı ki, fars-molla rejiminin Bakıdakı elçisinin timsalındakı çabalar effekt verməyib...

3-cü cəbhəmiz Fransaya qarşı açılan cəbhədir ki, bu müstəvidə fransızlar digər Avropa dövlətlərini də Azərbaycana qarşı şevriməyə çalışırlar və bu da aşkar şəkildə hiss olunmaqdadır. Amma Fransanın hətta özünün digər bacısı elan etdiyi Belçikanı belə eyni səfə qoşa bilməməsi belə deməyə əsas yaradır ki, Azərbaycanın enerji resurslarına qarşıdakı qışda ciddi ehtiyacı olan avropalılar Makrondan fərqli olaraq soyuqdan donmaq istəmirlər...

Bəli, bu gün əsas olaraq Azərbaycanımızın xarici diplomatiyası bu 3 cəbhədə döyüşür. Bu diplomatik cəbhələrin hər üçünün isə eyni zamanda hərbi cəbhəyə çevrilmə ehtimalları olduqca yüksəkdir... Azərbaycan bunu da göz önünə alır...

Yəni bir əlimiz TƏTİKDƏ OLMALIDIR

Məhəmməd ƏRSOY

DİA.AZ-ın baş redaktoru