“İnterfaks-Ukrayna” 2020-ci ildə dünyanın ən uğurlu və ən uğursuz siyasətçilərinin siyahısını dərc edib.

Xəbər agentliyinin dərc etdiyi siyahını təqdim edirik:

Rəcəb Tayyib Ərdoğan (Türkiyə)

Türkiyə Prezidenti 2020-ci ildə eyni anda bir neçə xarici “şahmat löhvələrində” – Liviya, Suriya, Şərqi Aralıq dənizi və Qafqazda uğurla oynadı. Ərdoğanın rəhbərliyindəki Türkiyə ən aktiv geopolitik oyunçulardan birinə çevrildi, halbuki Türkiyə liderinin ehtirasları yalnız yuxarıdakı bölgələrlə məhdudlaşmır, əksinə daha genişdir.

Narendra Modi (Hindistan)

Hindistan baş naziri bu il çoxvektorlu siyasətdə əsl master-klass göstərdi. Hindistan Modinin rəhbərliyi altında ABŞ-la hərbi məlumat mübadiləsi haqqında bir müqavilə imzalamağı, Rusiyanın S-400-lərinin tədarükünü təşkil etməyi, Çinlə sərhəd münaqişəsini sakitləşdirməyi və ənənəvi rəqibi Pakistan qarşısında daim gərginliyi saxlamağı bacardı.

Si Szinpin (Çin)

Çin koronavirus pandemiyasını uğurla dəf etdi. 2020-ci ilin sonunadək iqtisadi böyüməni nümayiş etdirdi və bu da Çinin dünya səviyyəsindəki mövqeyini gücləndirəcək.

Kamala Harris (ABŞ)

ABŞ-ın yeni seçilmiş vitse-prezidenti Kamala Harris ən perspektivli Amerika siyasətçilərinin siyahısındadır və gələcək Vaşinqton rəhbərliyinin əsas oyunçularından biri olacaq. Bir il əvvəl heç kim hadisələrin belə inkişafını xəyal edə bilməzdi.

İlham Əliyev (Azərbaycan)

Qarabağdakı uğurlu hərbi kampaniya Azərbaycan Prezidenti üçün daxili arenada böyük bir qələbə idi.

Viktor Orban (Macarıstan)

Macarıstanın baş naziri Corc Sorosun dünya arenasındakı əsas rəqibinə çevrildi və üstəlik, bu yolda aşkar uğurlar nümayiş etdirdi.

Sadır Japarov (Qırğızıstan)

Qırğızıstandakı çevriliş əvvəllər kənarda olan bir çox yerli siyasətçi üçün sosial yüksəlişə çevrildi. Həbsxanadan prezidentin səlahiyyətlərinin müvəqqəti icraçısı, daha sonra baş nazir olan Japarov üçün bu, yaxşı bir nümunədir. Japarov dərhal Qırğızıstanda idarəetmə sistemini özü üçün formalaşdırmağa başladı və respublikada keçiriləcək növbəti prezident seçkilərinin favoritidir.

Maya Sandu (Moldova)

Moldova qanunvericiliyinə görə, respublika prezidentinin təmsilçilik funksiyalarını yerinə yetirməsinə baxmayaraq, Sandunun prezident seçkilərindəki qələbəsi gözlənilən parlament seçkisi dövründə qərbyönümlü qüvvələr üçün yaxşı köməkdir. Bunu bacaracaqmı, onu zaman göstərəcək.

İlin uğursuzları

Nikol Paşinyan (Ermənistan)

Ermənistanın və qondarma “dqr”in Azərbaycanla hərbi münaqişədə məğlubiyyəti rəsmi İrəvanı ciddi daxili siyasi böhrana sürüklədi. Nəticədə Nikol Paşinyanın hakimiyyətdən uzaqlaşdırılması zaman məsələsidir. Gələcəkdə Paşinyanın hakimiyyəti itirdikdən sonra cinayət təqibindən qaçaraq siyasi mühacirətə getmək məcburiyyətində qalacağı istisna deyil.

İqor Dodon (Moldova)

Dörd il hakimiyyətdə olduğu müddətdə İqor Dodon siyasi kapitalının əhəmiyyətli bir hissəsini israf etdi. 2016-cı ildə prezident seçkilərinə verdiyi və yerinə yetirmədiyi vədləri son seçki kampaniyasındakı məğlubiyyətini əvvəlcədən müəyyənləşdirdi.

Aleksandr Lukaşenko (Belarus)

Belarusdakı küçə etirazlarının məqsədlərinə çatmadığına baxmayaraq, Aleksandr Lukaşenko legitimliyini pis vəziyyətə saldı, həmçinin Belarusun xarici siyasət mövqelərini pisləşdirdi.

Eyni zamanda, Belarus hakimiyyəti heç vaxt obyektiv olaraq mövcud olan ictimai-siyasi ziddiyyətlərin həlli üçün bir konsepsiya təklif etmədi.

Emmanuel Makron (Fransa)

Bu il Fransa prezidenti həm daxili, həm də xarici arenada heç bir hədəfinə çatmadı. Pandemiya və iqtisadiyyatdakı daralma fonunda etirazlar və terror hücumları Fransanı sarsıtmağa davam etdi və Makronun xarici siyasət fəaliyyəti bir sıra uğursuzluqlarla (Liviya, Livan, Türkiyə, Ermənistan) nəticələndi.

Ursula fon der Leyen (AB)

Avropa Komissiyasının sədri vəzifədə olduğu bir il ərzində Avropa Birliyi daxilində strategiyanı inkişaf etdirmək və qərar qəbul etmək üçün bir mərkəz ola bilmədi. Yaxın gələcəkdə bu status-kvonun dəyişməsi ehtimalı azdır.


Paylaş: